شش نفری که سفارت ایران در لندن را اشغال کردند یک ماه پیش از روز حمله، از عراق وارد بریتانیا شده بودند... رهبر گروگانگیران خواسته‌های خود را مطرح کرد: «آزادی ۹۱ عربی که در زندان‌های ایران محبوس هستند و تأمین گذرگاهی امن برای آن‌ها تا بتوانند به هر مقصدی که بخواهند از ایران خارج شوند. اگر این خواسته‌ها تا ظهر روز پنج‌شنبه، ۱ می برآورده نشوند، سفارت و تمام کسانی که داخل آن هستند به هوا فرستاده خواهند شد.»... تاچر گفت تروریست‌ها اجازهٔ خروج از کشور را ندارند.

بی‌بی‌‌سی خواسته‌های گروگانگیران را خلاصه و به غلط گزارش کرده بود... روز چهارم دو گروگان برای آزادی انتخاب شدند: علی‌قلی غضنفر، معلمی پاکستانی که بعد‌ها معلوم شد به خاطر صدای خروپف‌اش که نمی‌گذاشت کسی بخوابد آزاد شده. دومین گروگان گنجی، زنی حامله بود...آزادی هر گروگان اطلاعات جدیدی از وضعیت گروگان‌ها و تعداد و نوع اسلحه تروریست‌ها به پلیس می‌داد...جنازهٔ لواسانی از درب جلویی سفارت بیرون انداخته شد... وابسته رسانه‌ایِ سفارت، علی‌اکبر صمدزاده، را از ناحیهٔ سینه هدف قرار گرفت و جان سپرد.